Orassion. Nosgnor! Che tò Fieul benedì a l’é fasse conòsse ai sò dissépoj quand ch’a l’ha brisà 
‘l pan e spartilo an tra ‘d lor: Duverta j’euj ëd nòstra fede përch’ i peussa contemplelo an tuta soa euvra ‘d redension; chiel ch’a viv e regna con Ti ant l’unità dlë Spirit Sant, un sol Dé, ora e për sèmper. Amen.
‘l pan e spartilo an tra ‘d lor: Duverta j’euj ëd nòstra fede përch’ i peussa contemplelo an tuta soa euvra ‘d redension; chiel ch’a viv e regna con Ti ant l’unità dlë Spirit Sant, un sol Dé, ora e për sèmper. Amen.Ël Salm 116, dont i lesoma ancheuj un tòch, a l’é na càntica ‘d lauda a Nosgnor. Ël chërdent a peul stess-ne an pas përchè a sà che Nosgnor a lo guarda e rëspond a soe orassion fin-a ant ij moment pì brut. La mòrt a l’é sèmper na mnassa për tuti nojàutri e, dzurtut, l’angossa e la peur ch’a fà nasse an noi. Ël chërdent, contut, a l’ha tute le rason për podèj dé espression a sò amor për Dé, soa arconossensa e dedission, perchè a sà che la mòrt a l’é pa invincìbil e për Nosgnor a l’é pa, an gnun-a manera, n’antrap.
“1 I veuj propri bin a Nosgnor përchè chiel a l’ha scotà la vos ëd mie sùpliche; 2 përché chiel a l’é bassasse për sente bin lòn ch’i-j diso. A l’é për lòn che mi i chiterai mai ëd preghé. 3 La mòrt a l’avìa anvërtojà tùit ij sò soaster dantorn ëd mi; l’afror dla tomba a l’avìa ciapame…”
Lascia un commento