Leture bìbliche: Salm 99; Surtìa 33:12-23; 1 Tessalonicèis 1:1-10; Maté 22:15-22
con le vos ëd Paolo Castellina, Marco Moretti, Massimo Marietta, Anin Ferrero, Gianni Marietta.
“La fòrsa d’un bon esempi” a podrìa esse ‘n tìtol adat a gionté ansema le quatr leture bìbliche ‘d costa duminica. Ant ël quàder ëd n’umanità arvirosa, Dé a l’é arzervasse ‘n pòpol ch’a l’é fedel a chiel. Cost pòpol a l’é sortì da la consacrassion a chiel ëd përsonagi eminent tanme Abram, Mosè, Aaron, e Samuel ch’a l’han servilo e che chiel a l’ha stabilìje coma ij sò portavos e model. A l’era 
nen belfé lòn ch’a l’avìo da fé d’òm coma Mosè: a l’avìo da mné anans un pòpol ch’a l’era soens teston e malarconossent. Lor, contut, a dvento ‘d modèj ‘d fidelità a Nosgnor e determinassion ant sò sërvissi, e parèj a resto ‘dcò për nojàutri. I vëdoma sossì ant le prime leture bìbliche d’ancheuj. Ël carater esemplar dij “amis ëd Dé” i lo vëdoma confërmà ant la tersa letura dj’Epìstole, andova che la coerensa e la fidelità dl’apòstol Pàul a vagna ‘n bon arcòlt ëd cristian ch’a lo ìmito e che, a soa vira, a dvento d’esempi për d’àutri. Ant la quarta letura, cola dij vangej, Gesù a ten testa a d’aversari an malafé e a stabiliss ël prinsipi dl’autorità suprema ‘d Dé dzora qualsëssìa autorità uman-a.
I.
La grandëssa ‘d Nosgnor Dé, Creator e sovran dl’univers antregh, a dovrìa anfonde timor e frisson a minca na përson-a ‘d bon sens. L’arogansa e l’arvira a chiel ëd tanti uman, contut, a riva fin-a a aceté d’esse campà ant l’infern pitost che pieghesse ‘dnans a chiel. Ël timor ëd Nosgnor, contut, a l’é ‘l fondament dla vera sapiensa: tuti coj ch’a-j dan da ment a l’han ëd bon sens (Salm 111:8). Sossì a l’é ‘l cas ëd Mosè, Aaron e Samuel, che Nosgnor a l’ha fàit ij sò portavos e mediator, e che Chiel a l’é compiasusse ëd ciamé “amis” e ‘d parleje facia a facia. I vëdoma tut sossì ant ël Salm 99, che adess i andoma a sente.
“Nosgnor a regna! Le nassion a tërmolo! Chiel a l’é setasse dzora ai cherubin e la tèra a l’é stàita socrolà. Nosgnor a l’é grand an Sion, a l’é dzura a tute le nassion. Che tute le nassion a làudo tò Nom grand e maravijos! Ch’a làudo la fòrsa dël Rè ch’a l’ha cara la giustissia! Ti ‘t fortisse la dritura. Ti ‘t sicure an Giacòb la giustissia e l’equità. Laudé Nosgnor, nòstr Dé! Prostreve dë ‘dnans a sò scagn! Chiel a l’é sant! Mosè e Aaron a l’ero an tra ij sò sacerdot! Samuel a l’era an tra coj ch’a ‘nvocavo Sò Nom! A l’han pregà Nosgnor e Chiel a l’ha scotaje. Chiel a-j parlava da na colòna ‘d nìvole, lor a scotavo lòn ch’a-j comandava, le régole e a j’istrussion ch’a-j dasìa. Nosgnor, nòstr Dé, Ti ‘t l’has scotaje. A l’han trovà ‘n Ti un Dé ch’a përdon-a, ma ‘dcò un ch’a castiga coj ch’a fan ëd pecà. Laudé Nosgnor, nòstr Dé! Rendje onor an sla montagna santa, përché Nosgnor, nòstr Dé a l’é sant!” (Salm 99).
II.
L’incarich che Nosgnor a fida a Mosé a nen pròpi belfé, e as capiss coma Mosé a-j ciama, a Nosgnor, “ëd garansìe” che përdabon chiel a lo compagna e a lo giuta…
Lascia un commento